Ił-28R, nr boczny 69, Kod NATO „Beagle”

Sygn. KW 2240

Eksponat użyczony z Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni.

Producent: ZSRR

Rok produkcji: od 1955

Lata eksploatacji w Polsce: 1955-1979

Załoga:                       3

Napęd:       2 x silnik turboodrzutowy WK-1A

Ciąg silnika:               2x2700kG

Wymiary:

Rozpiętość                    21,45 m

Długość                         17,60 m

Wysokość                        6,70 m

Powierzchnia nośna      60,80 m²

Własna                        12890 kg

Startowa                      21200 kg

Prędkość maks.                   902 km/h

Prędkość przelotowa            770 km/h

Prędkość minimalna             185 km/h

Prędkość wznoszenia             15 m/s

Pułap                                 12300 m

Zasięg                                  2400 km

Ił-28R – wersja rozpoznawcza frontowego samolotu bombowego Ił-28, prototyp po raz pierwszy wzniósł się w powietrze w 1950 roku. Prezentowany eksponat o numerze fabrycznym 41302 został dostarczony w 1955 roku do 35 Pułku Lotnictwa Bombowego w Modlinie, następnie trafił do 15 Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Rozpoznawczego Marynarki Wojennej w Siemirowicach. Samolot służył do zadań aerofotogrametrycznych oraz frontowego rozpoznania fotograficznego. Na wykonywanie tych zadań pozwalało wyposażenie specjalne – umieszczone w miejscu komory bombowej  aparaty AFA-33/42 i AFA-RB. Stosowano również wariant nocny: jeden aparat NAFA-MK-75 oraz zasobnik z bombami oświetlającymi FotAB-50. W celu zwiększenia zasięgu w komorze bombowej oraz na końcach skrzydeł montowano dodatkowe zbiorniki paliwa. Eksploatacja samolotów Ił-28 zakończyła się w Polsce w roku 1979. Maszyny sukcesywnie wymieniano na samoloty rodziny Suchoja nowszej generacji.

W Polsce użytkowanych było 9 egzemplarzy samolotu w tej wersji.

– 1 stałe działko NR-23/NS-23 kal. 23 mm strzelające do przodu, zabudowane w lewej burcie kadłuba,
– tylna obrotowa wieża strzelecka Ił-K6 z dwoma sprzężonymi działkami NR-23/NS-23 kal. 23 mm.