An-2, nr boczny 9866, kod NATO „Colt”

Sygn. MSP/IP/1599

Eksponat przekazany przez 41. Bazę Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie.

Producent: zakłady lotnicze PZL – Mielec

Konstruktor: biuro konstrukcyjne Antonowa

Załoga: 2

Lata produkcji w Polsce: 1949-1996

Ostatni lot w służbie: 14 grudnia 2012 r.

Napęd:  Silnik tłokowy, gwiazdowy PZL ASz-62IR

Moc: 736 kW (1000 KM)

Wymiary

Rozpiętość: 18,2 m

Długość: 12,4 m

Wysokość: 4,1 m

Powierzchnia nośna: 71,50 m²

Własna: 3300 kg

Startowa: 5440 kg

Zapas paliwa: 1200 l

Prędkość maks.: 258 km/h

Prędkość przelotowa: 190 km/h

Prędkość minimalna: ~ 50 km/h

Prędkość wznoszenia: 3,5 m/s

Pułap: 4400 m

Zasięg: 845 km

Zużycie paliwa: 185–200 l/h

Samolot dwupłatowy, wielozadaniowy, o konstrukcji półskorupowej, duraluminiowej. Powierzchnie skrzydeł i usterzenia kryte płótnem, w egzemplarzach późniejszych płócienny jedynie płat dolny. Zbiorniki paliwa w skrzydłach, podwozie stałe, z kółkiem ogonowym z możliwością wymiany na narty lub w wersji wodnej pływaki. Wykorzystywany do przewożenia ładunków i ludzi w niedostępne tereny, jako dyspozycyjny, a przede wszystkim do szkolenia wojsk powietrznodesantowych. Powstało wiele specjalistycznych wersji An-2, w tym do prowadzenia rozpoznania fotograficznego. Samolot nie ma prędkości minimalnej – przy 50 km/h pozostaje sterowny, poniżej tej prędkości opada z szybkością spadochronu. Głównym producentem poza ZSRR były polskie zakłady WSK PZL Mielec. Ogólna liczba wyprodukowanych w Mielcu samolotów An-2 oceniana jest na ponad 12 tys., a odbiorcami było łącznie 20 krajów. Po wycofaniu z użytku wojskowego samolot pozostaje na wyposażeniu większości aeroklubów w Polsce. Prezentowany eksponat służył w 23 Lotniczej Eskadrze Szkolnej 58 Pułku Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie, a także jako samolot szkolny Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej.

Element gry harcerskiej:

Idź tam gdzie słońce będzie zachodziło, tam echo jest największe i mały szary grzybek wyrasta z podłogi