Su-7U, nr boczny 702, kod NATO „Fitter”

Sygn. MSP/S/24

Eksponat przekazany przez Dowództwo Sił Powietrznych.

Producent: ZSRR

Rok produkcji: 1971

Lata eksploatacji w Polsce: 1976-1990

Załoga:                       2

Napęd:                        1 x silnik AŁ-7 F-1-250

Ciąg silnika:          9600 kG (z dopalaniem)

Wymiary:

Rozpiętość                        9,309 m

Długość                           18,055 m

Wysokość                          5,157 m

Powierzchnia nośna            34,0 m²

Własna                               8937 kg

Startowa                           15210 kg

Prędkość maks.                      2070 km/h

Prędkość przelotowa                  950 km/h

Prędkość minimalna                   265 km/h

Prędkość wznoszenia                 230 m/s

Pułap                                    16700 m

Zasięg                                    1650 km

Naddźwiękowy samolot myśliwski, myśliwsko-bombowy w wersji szkolno bojowej Su-7U (U – ros. Ucziebnoj – szkolny). Prace nad nowym samolotem dysponującym wysoką prędkością naddźwiękową rozpoczęły się w ZSRR w 1953 roku. Podczas prób udało się osiągnąć prędkość 2,3 Ma. Był to pierwszy w ZSRR przypadek uzyskania podwójnej prędkości dźwięku. Produkcja seryjna ruszyła w 1958 roku. W samolocie występowały problemy z pompażem silnika, po wymianie go na nowy AL-7F1-50 problemy te w jakimś stopniu ustąpiły jednak wkrótce pojawił się konkurent w postaci myśliwca MiG-21. Dlatego też podjęto próbę opracowania myśliwsko-bombowej wersji samolotu Su-7 przeznaczonego do wykonywania ataków na cele naziemne w tym ataków jądrowych. Prototyp samolotu został oblatany 24 kwietnia 1959 roku, a latem roku 1960 maszyna pod oznaczeniem Su-7B została wprowadzona do produkcji seryjnej. Na jej bazie w 1963 roku rozpoczęto prace nad szkolno- bojową wersją samolotu. Pierwszy prototyp został oblatany 25 października 1965 roku, a samolot w dwumiejscowej wersji wszedł do produkcji pod koniec roku 1966. Pierwsze szkolno- bojowe Su-7U trafiły do Polski w 1969 roku. Eksponowany samolot był eksploatowany w 3. Pułku Lotnictwa Myśliwsko Bombowego i 7. Pułk Lotnictwa Bombowo Rozpoznawczego w latach 1976-1990.

2 działka NR-30 kal. 30 mm;

2500 kg uzbrojenia podwieszanego pod skrzydłami.