Su-22M4, nr boczny 7819, kod NATO „Fitter”

Sygn. MSP/S/50

Eksponat przekazany przez Centralna Szkołę Państwowej Straży Pożarnej w Częstochowie

Producent: ZSRR

Rok produkcji: 1985

Lata eksploatacji w Polsce: od 1984 r.

Załoga: 1

Napęd:          1 x silnik AŁ-21F-3

Ciąg silnika:

7800 kG (bez dopalania)

11200 kG (z dopalaniem)

Wymiary:

Rozpiętość:

10,02 m (skrzydła złożone)

13,65 m (skrzydła rozłożone)

Długość:                        19,10 m

Wysokość:                     5,129 m

Powierzchnia nośna:  38,39 m²

Własna:            10640 kg

Startowa:         19500 kg

Prędkość maks:              2220 km/h

Prędkość przelotowa:   950 km/h

Prędkość wznoszenia:  230 m/s

Pułap:                              18000 m

Zasięg:                             2380 km

W pierwszej połowie 1977 roku biuro konstrukcyjne Suchoja otrzymało zadanie zbudowania ulepszonej wersji samolotu Su-17M3. Nowa wersja maszyny miała być wyposażona w zintegrowany system celowniczo-nawigacyjny PrNK-54 Zaria umożliwiający atakowanie celów naziemnych w każdych warunkach atmosferycznych, o każdej porze dnia i nocy. W nowej wersji samolotu zmodernizowano również wyposażenie elektroniczne oraz zwiększono arsenał przenoszonego uzbrojenia . W roku 1983 samolot został skierowany na eksport, otrzymał nową nazwę Su-22M4 oraz Su-22UM3K. Polska w latach1984-1988 zakupiła 90 maszyn typu Su-22M4 oraz 20 szkolno-bojowych Su-22UM3K. Samoloty trafiły do trzech jednostek. W 1997 roku polskie Su-22 otrzymały nowy system identyfikacji swój-obcy, nowe odbiorniki systemów TUCAN KLU-709 oraz ILS ANV-241MMR i cywilny system GPS Trimble2101AP. Ostatni raz samoloty były modernizowane i remontowane w latach 2015–2017. Obecnie w Siłach Powietrznych RP pozostaje 18 zmodernizowanych samolotów, dwanaście bojowych oraz sześć szkolno-bojowych. Głównym zadaniem tych maszyn jest prowadzenie działań uderzeniowych na wybrane cele lądowe i nawodne.

Su-22M4 nb. 7819 trafił do Polski w 1985 roku, jako jedna z 11 maszyn 27 serii produkcyjnej. Przydzielony został do 40 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (wg. niektórych źródeł do 6 PLMB) następnie do 8 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, gdzie latał do 20 stycznia 1999 roku, skąd po remoncie przekazany został do 7 Pułku Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego w Powidzu. Po rozformowaniu Pułku samolot nadal operował z lotniska w Powidzu. Początkowo w 6 Eskadrze Lotnictwa Taktycznego i w końcu 7 Eskadrze Lotnictwa Taktycznego, gdzie zakończył służbę i został przekazany do CSPSP.

2 × 30 mm działko lotnicze NR-30
Do czterech ton uzbrojenia na podwieszanego na 8 węzłach (kierowane pociski rakietowe powietrze-powietrze: R-3S,R-13M, R-60, R-60M; kierowane pociski rakietowe powietrze-ziemia: H-25, H-28, H-29, H-58U; niekierowane pociski rakietowe: S-24, S-25,S-5,S-8; bomby burzące, odłamkowo-burzące)