Su-20, nr boczny 6255, kod NATO "Fitter"

Sygn. MSP/S/14

Eksponat pozyskany z kolekcji Jerzego Lewandowskiego.

Producent: ZSRR

Rok produkcji: 1976

Lata eksploatacji w Polsce: 1976-1994

Załoga:                       1

Napęd: 1 x silnik AŁ-21F-3

Ciąg silnika: 109 kN (11200 kG)

Wymiary:

Rozpiętość

10,04 m (skrzydła złożone)

13,65 m(skrzydła rozłożone)

Długość                        18,726 m

Wysokość                       4,857 m

Powierzchnia nośna         40,0 m²

Własna                             9880 kg

Startowa                         18120 kg

Prędkość maks.                   2230 km/h

Prędkość przelotowa             720 km/h

Prędkość minimalna              265 km/h

Prędkość wznoszenia            230 m/s

Pułap                                  17000 m

Zasięg                                   2800 km

Samolot myśliwsko bombowy o zmiennej geometrii skrzydeł. Kolejna wersja rozwojowa samolotu Su-7. Prace nad projektowaniem rozwojowej wersji samolotu Su-7 rozpoczęto w 1965 roku. Nowa maszyna w celu poprawienia właściwości lotnych miała dysponować skrzydłami o zmiennej geometrii. Takie rozwiązanie poprawiało zachowanie samolotu przy małych prędkościach. Płat o stałym wysokim skosie stosowany w Su-7 powodował iż maszyna była szczególnie trudna w pilotażu podczas startu lądowania  oraz podczas lotów z małymi prędkościami. Pierwszy lot prototypu z nowym skrzydłem odbył się 2 sierpnia 1966 roku. Samolot pomyślnie przeszedł próby zakładowe i w listopadzie 1967 roku został skierowany do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Su-17. Był to pierwszy w ZSRS samolot ze zmienną geometrią skrzydeł.  Wersja eksportowa samolotu otrzymała nazwę Su-20.  Do Polski samoloty Su-20 zostały sprowadzone w 1974 roku w liczbie 27 egzemplarzy, i trafiły do 7. Pułku Lotnictwa Bombowo – Rozpoznawczego w Powidzu. Su-20 posiadał możliwość przenoszenia broni jądrowej. Polscy piloci na przełomie lat 70/80 brali udział w ćwiczeniach zrzucając ćwiczebne bomby imitujące ładunki jądrowe IAB-500. Maszyny tego typu zostały ostatecznie wycofane 28 lutego 1997 roku. Eksponowany samolot był eksploatowany w 7 plbr w latach 1977-1995. W Polsce eksploatowano łącznie 27 samolotów Su-20.

„Samolot może wykorzystywać zasobniki rozpoznawcze KKR-1 umieszczane centralnie pod kadłubem.

Zasobnik umożliwia fotografowanie pionowe, perspektywiczne i panoramiczne terenu z małych i średnich wysokości w warunkach dziennych i z małych wysokości w warunkach nocnych oraz ogólne rozpoznanie radioelektroniczne z dowolnego pułapu, o każdej porze dnia i nocy w „każdych warunkach atmosferycznych”. Zawartość zasobnika; aparat fotograficzny AFA-39 (do zdjęć pionowych i perspektywicznych), PA-1 (panoramicznych), UA-47 (pionowych w nocy), wyrzutnik naboi błyskowych SFP-2 A, 4 kasety KDF-38 z nabojami błyskowymi FP-100, blok opóźniających impulsów BZ służący do wytwarzania sygnałów na otwarcie migawki aparatu UA-47, stacje rozpoznania elektronicznego SRS-9 Wiraż, układ chłodzenia freonem.  Samolot Su-20 R z zasobnikiem KKR-1 ma masę startową 15 610 kg, prędkość maksymalną w zależności od wysokości lotu 1 300 – 1 800 km/h. Zasięg na wysokości 200 m – 735 km lub z dwoma zbiornikami PTB-1 150 – 1 150 km. Oraz na wysokości 10 000 m odpowiednio 1 400 km i 2 050 km. Dopuszczalne przeciążenie w locie wynosi 5g”. [info. za samoloty.pl]

Dwa działka NR-30 kal. 30 mm

Uzbrojenie podwieszane na sześciu punktach o masie 2500 kg. ( w tym rakiety kierowane H-23, R-3S lub R-13M), bomby o wadze od 50 do 500 kg i niekierowane pociski rakietowe S-5, S-8, S-25.