PZL-130 Orlik, nr boczny 005

Sygn. MSP/IP/1604

Eksponat przekazany przez 41. Bazę Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie.

Producent: Polska (PZL Okęcie)

Lata produkcji:1992-2002 (oblot 1984)

Lata eksploatacji w Polsce: od 1992 r do chwili obecnej

Załoga:                       2 (instruktor + uczeń)

Napęd:                    1 x silnik Walter M-601E

Moc max. silnika:       665 KM

Wymiary:

Rozpiętość                        9,0 m

Długość                             9,0 m

Wysokość                        3,53 m

Powierzchnia nośna        13,0 m²

Własna                           1600 kg

Startowa                         2700 kg

Prędkość maks.                        502 km/h

Prędkość przelotowa                  300 km/h

Prędkość minimalna                   118 km/h

Prędkość wznoszenia                 13,3 m/s

Pułap                                    10000 m

Zasięg                                    1200 km

PZL-130TM Orlik

Prototypowy, przedseryjny  samolot szkolny – drugi prototyp tego samolotu z zamontowanym silnikiem turbośmigłowym. Początkowo w Orliku stosowano gwiazdowy silnik tłokowy M-14 Pm / AI-14 i M-24 Pm, jednak na bazie badań prowadzonych na prototypach podjęto decyzję, iż samolot należy wyposażyć w bardziej wydajny zespół napędowy. Do tego celu w 1990 roku wybrano czeski silnik turbośmigłowy Walter M-601E.

Historia samolotu Orlik rozpoczęła się w 1981 roku, kiedy to pod kierunkiem inż. Andrzeja Frydrychiewicza w biurze konstrukcyjnym PZL Okęcie, rozpoczęto prace nad nowym samolotem szkolnym dla polskiego lotnictwa wojskowego. Oblot samolotu odbył się 12 października 1984 roku.  Prezentowany samolot został przekazany do testów wojskowych w 1992 roku, już w wersji Turbo, był wykorzystywany do lotów łącznikowych w 23 Eskadrze Lotniczej w Dęblinie i 45 Eskadrze Lotnictwa Doświadczalnego w Modlinie.

W 1994 pierwsze seryjne Orliki trafiły do jednostki wojskowej, a mianowicie do 60. Lotniczego Pułku Szkolnego w Radomiu. Obecnie samoloty PZL-130 służą głównie w 42. Bazie Lotnictwa Szkolnego w Radomiu, gdzie są używane jako narzędzie do szkolenia pilotów ale także jako samoloty akrobacyjne w Zespole Akrobacyjnym „Orlik”. Od początku powstania konstrukcja samolotu ciągle jest rozwijana. Pomysłodawcą nazwy samolotu nawiązującej do nazwy „Szkoły Orląt” był główny konstruktor samolotu Andrzej Frydrychiewicz.

Doświadczalnie samolot wyposażono w 6 węzłów uzbrojenia do mocowania zasobnika „Zeus” z karabinem maszynowym kal. 7,62, zasobnika z karabinem maszynowym kal. 12,7, wyrzutni UB-16, bomby odłamkowej OFAB – 100M, wyrzutni GAD z dwoma kierowanymi pociskami rakietowymi. Testowane również były podwieszane zbiorniki paliwa.