MiG-23MF, nr boczny 140, kod NATO „Flogger”

Sygn. MSP/IP/1593

Eksponat przekazany przez 42. Bazę Lotnictwa Szkolnego w Radomiu.

Producent: ZSRR

Lata produkcji:1970-1985

Lata eksploatacji w Polsce: 1979-1999

Załoga:                       1

Napęd:                        1 x silnik R-29

Ciąg silnika:               1220 kN

Wymiary:

Rozpiętość:

7,78 m (skrzydła złożone)

13,97 m (skrzydła rozłożone)

Długość                          16,71m

Wysokość                        4,82 m

Powierzchnia nośna      37,25 m²

Własna                         10400 kg

Startowa                       18145 kg

Prędkość maks.                   2446 km/h (2,35 Ma)

Prędkość przelotowa             800 km/h

Prędkość minimalna              255 km/h

Prędkość wznoszenia            240 m/s

Pułap                                  17500 m

Zasięg                                  2500 km

Myśliwski samolot odrzutowy o zmiennej geometrii skrzydeł, zaprojektowany do zwalczania celów powietrznych. Prototyp samolotu MiG-23 o zmiennej geometrii skrzydeł po raz pierwszy wzniósł się w powietrze 10 czerwca 1967 roku. Należy zaznaczyć iż na początku pracowano nad dwoma wariantami samolotu, pierwszy ze stałym skosem skrzydła oraz silnikami nośnymi umożliwiającymi krótki start, oraz drugim ze zmienną geometrią skrzydeł. Ostatecznie z powodu przewagi zasięgu i udźwigu zdecydowano się na rozwijanie drugiego prototypu ze zmienną geometrią skrzydeł. Produkcja seryjna samolotu rozpoczęła się w 1970 roku. Samolot MiG-23 wzbudził zainteresowanie w Polsce w związku z czym planowano zakupić go jako następcę samolotów MiG-21. Pierwsze MiG-i-23 w wersji MF oraz UB  zostały dostarczone do kraju 4 czerwca 1979 roku. Ogółem do Polski dostarczono 36 samolotów MiG-23MF oraz 6 samolotów MiG-23UB (szkolno-bojowy). Maszyny te służyły w 28. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Słupsku. Docelowo planowano wyposażyć w te samoloty trzy pułki, jednak wprowadzenie samolotu MiG-21 bis spowodowało rezygnację z dalszych zakupów samolotu MiG-23, który i w zakupie i w eksploatacji wymagał wyższych nakładów finansowych. Ostatni lot samolotu MiG-23 w Polsce odbył się 30 listopada 1999 roku.

Polskie MiG-i-23 posiadały również możliwość przenoszenia broni specAB, czyli ładunków jądrowych. Prezentowany samolot posiada instalację do przenoszenia broni „A”. Po lewej stronie kadłuba ma zamontowaną belkę BDЗ -66-23N, a w kabinie pulpit do sterowania zrzutem bomb specjalnych. Samolot był przystosowany do przenoszenia bomb RN-40 o masie 370 kg i mocy 30 kT. Samolot został uszkodzony podczas lądowania. Skasowany 29 grudnia 1983 r. protokołem kasacyjnym 20/83, 26 kwietnia 1983 r. Został przekazany jako pomoc naukowa do Centralnego Ośrodka Szkolenia Specjalistów Technicznych Wojsk Lotniczych (COSSTWL). To dzięki temu zachowała się pełna instalacja do przenoszenia broni specjalnej A. W późniejszych latach obiekt był eksponatem na lotnisku Radom-Sadków.

Działko GSz-23Ł z zapasem 200 naboi.

Rakiety kierowane R-23S, R-23T, R-60, R-3S, R-13, rakiety niekierowane, bomby, w tym bomba specjalna „A” RN-40 o masie 370 kg i mocy 30 kT.

Łączna maksymalna masa uzbrojenia podwieszanego wynosiła 2000 kg