MiG-21PF, nr boczny 1809, kod NATO „Fishbed”

Sygn. MSP/IP/1590

Eksponat przekazany przez Dowództwo Sił Powietrznych.

Producent: ZSRR

Lata produkcji: 1962-1966

Lata eksploatacji w Polsce: 1964-1989

Załoga:                       1

Napęd:                        1x R-11F2- 300

Ciąg silnika:

3870 kG (bez dopalania)

6000 kG (z dopalaniem)

Wymiary:

Rozpiętość                       7.15 m

Długość                          13,46 m

Wysokość                         4,10 m

Powierzchnia nośna         23,0 m²

Własna                            5350 kg

Startowa                          8950 kg

Prędkość maks.                   2130 km/h (2,05 Ma)

Prędkość minimalna              270 km/h

Prędkość wznoszenia            120 m/s

Pułap                                  19000 m

Zasięg                                  1100 km

MiG-21PF typowy myśliwiec przechwytujący. W porównaniu do poprzedniej wersji Mig-21 F-13 otrzymał nowy mocniejszy silnik R-11 F2-300, nowy celownik radiolokacyjny CD-30T, możliwość przenoszenia rakiet powietrze -powietrze RS-2US. Samolot posiadał również powiększoną instalację paliwową, pilota automatycznego KAP-2 (KAP-2K), powiększone przednie hamulce aerodynamiczne oraz sondę odbiornika ciśnień powietrznych PWD-5.

Pierwsze cztery egzemplarze samolotu MiG-21PF trafiły do Polski 14 kwietnia 1964 roku. Przyjął je 62. Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. W ciągu dwóch lat sprowadzono do Polski 84 samoloty tego typu. Ostatnie PF-y zostały wycofane ze służby w grudniu 1989 roku.

Historia samolotu rozpoczęła się w 1954 roku kiedy to biuro Artioma Mikojana przedstawiło wstępny projekt lekkiego myśliwca. W trakcie prób, konstrukcja była rozwijana, a jej produkcję seryjną uruchomiono w 1959 roku. Samolot ustanowił w swoim czasie kilka rekordów. Absolutny rekord prędkości 2387 km/h (w jednym z dwóch przelotów 2504 km/h), rekordy prędkości na trasie zamkniętej 2149 km/h, zaś 28 kwietnia 1961 roku samolot pobił absolutny rekord wysokości lotu wznosząc się na 34 714 m. Samoloty MiG-21 w Polsce pojawiły się po raz pierwszy w 29 września 1961 roku kiedy to sprowadzono pierwszy egzemplarz w wersji F-13.

1 × działko GSz-23 kal. 23 mm,
dwie rakiety RS-2US kierowane w wiązce fal radiowych lub dwie rakiety kierowane na podczerwień R-3S. Zamiast rakiet kierowanych można też było podwiesić dwie bomby o masie nie przekraczającej 500 kg każda lub rakiety niekierowane.