MiG-21M, nr boczny 2001, kod NATO „Fishbed”

Sygn. T/602x

Eksponat użyczony z Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy

Producent: ZSRR

Rok produkcji: 1970

Lata eksploatacji w Polsce: 1970 -2003

 Załoga: 1

Napęd: 1 x R-11F2SK- 300

Ciąg silnika:

4200 kG (bez dopalania)

6175 kG (z dopalaniem)

Wymiary:

Rozpiętość: 7,15 m

Długość: 13,46 m

Wysokość: 4,10 m

Powierzchnia nośna: 23,0 m²

Własna: 5350 kg

Startowa: 8950 kg

Prędkość maks.: 2130 km/h (2,05 Ma)

Prędkość wznoszenia: 120 m/s

Pułap: 19000 m

Zasięg: 1100 km

Samolot MiG-21M to III generacja myśliwca przechwytującego MiG-21 Historia samolotu rozpoczęła się w 1954 roku kiedy to biuro Artioma Mikojana przedstawiło wstępny projekt lekkiego myśliwca. W trakcie prób, konstrukcja była rozwijana, a jej produkcję seryjną uruchomiono w 1959 roku. Samolot ustanowił w swoim czasie kilka rekordów. Absolutny rekord prędkości 2387 km/h (w jednym z dwóch przelotów 2504 km/h), rekordy prędkości na trasie zamkniętej 2149 km/h, zaś 28 kwietnia 1961 roku samolot pobił absolutny rekord wysokości lotu wznosząc się na 34 714 m. W stosunku do swojego pierwowzoru wersja M. odróżniała się mocniejszym silnikiem R-11F2S-300 oraz zastosowaniem radaru RP-21 Sapfir, który pozwalał na wykrycie samolotu przeciwnika z 20 km. W Polsce eksploatowano łącznie 36 samolotów MiG-21M.

1 × działko GSz-23 kal. 23 mm,
uzbrojenie podwieszane na 4 węzłach o masie do 2000 kg (zasobniki UB-16 z rakietami niekierowanymi S-5, rakiety niekierowane S-24, kierowane pociski rakietowe RS-2US, R-3, bomby lotnicze)