Ił-14P, nr boczny 0916, Kod NATO „Crate” - MUZEUM SIŁ POWIETRZNYCH W DĘBLINIE

Informacje:

Sygn. MSP/S/16

Eksponat przekazany przez Dowództwo Sił Powietrznych.

Producent: ZSRR

Rok produkcji: 1956

Lata eksploatacji w Polsce: 1956-1991

Załoga: 4

Dane techniczne:

Napęd: 2 x ASz-82T

Moc silnika: 2 × 1398 kW (1900 KM)

Wymiary:

Rozpiętość 31,70 m

Długość 21,31 m

Wysokość 7,80 m

Powierzchnia nośna 100 m²

Masa:

Własna 12700 kg

Startowa 17500 kg

Osiągi:

Prędkość maks. 430 km/h

Prędkość przelotowa 300 km/h

Prędkość minimalna 180 km/h

Prędkość wznoszenia 65 m/s

Pułap 7400 m

Zasięg 2250 km

Opis:

Samoloty Ił-14 pasażerski samolot o napędzie śmigłowym. Produkowany w latach 50.

Jest to rozwojowa wersja samolotu Ił-12, który z kolei był wersją rozwojową Li-2, a idąc dalej amerykańskiego DC-3. Względem amerykańskiego pierwowzoru modyfikacji uległo podwozie samolotu, napęd oraz skrzydła. Kadłub pozostał w zasadzie bez zmian. Prezentowana wersja czasem mylnie nazywana jest salonką Gomółki – faktycznie wykorzystywana była w polskim lotnictwie wojskowym do przewozu osób VIP i pierwszy sekretarz niejednokrotnie nią podróżował, niemniej jednak jest to podstawowa wersja pasażerska. Samolot Ił-14 produkowany był w różnych wersjach pasażerskich, transportowych, salon czy wręcz w wersji Ił-14 E – rozpoznania elektronicznego

Prezentowany egzemplarz pierwotnie trafił do 36 Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego w Warszawie, następnie służył w 4 Dywizji Lotnictwa Morskiego i 13 Pułku Lotnictwa Transportowego

Wolnonośny dolnopłat konstrukcji metalowej, kryty blachą. Podwozie samolotu z kołem przednim, chowane w locie. Usterzenie klasyczne. 2 silniki tłokowe w układzie podwójnej gwiazdy ASz-82 o mocy 1900 KM. Śmigła czterołopatowe

Uzbrojenie:

Testowano wersję desantową z zamontowanymi podkadłubowymi belkami bombowymi pozwalającymi na przenoszenie i zrzut ekwipunku dla desantowanych żołnierzy.