Z historii promocji oficerskich w Szkole Orląt

„Dajcie lotnictwu polskiemu orli lot i orle szpony, aby lotnik polski nie ustąpił żadnemu lotnikowi w świecie”

Słowa generała Edwarda Rydza-Śmigłego, wypowiedziane do kadry i podchorążych w Dęblinie w 1937 r., podczas uroczystości 10. rocznicy powstania „Gniazda Orląt”, i wyhaftowane na zaginionym sztandarze w 1939r., są do dziś drogowskazem dla współczesnych dowódców, wykładowców, instruktorów i podchorążych  szacownej Alma Mater.

W 2021 roku mija 96 lat od chwili, gdy w 1927 roku pod dęblińskim niebem rozpoczęła działalność „Szkoła Orląt” – uczelnia znana pod tą nazwą w Polsce, Europie i Świecie. Powstała ona dwa lata wcześniej w Grudziądzu (1925r.), jako Oficerska Szkoła Lotnictwa (OSL).

W tym roku 4 grudnia, w Szkole Orląt” po raz 125 w jej dziejach, będzie miała miejsce uroczysta promocja. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, gen. Rajmund T. ANDRZEJCZAK dokona aktu uroczystego pasowania na oficerów podchorążych i uczestników kursu oficerskiego – absolwentów Lotniczej Akademii Wojskowej.

Absolwenci dęblińskiej „Szkoły Orląt” stanowili i nadal stanowią trzon Sił Powietrznych RP. Ich czyny przedwojenne i wojenne, oraz powojenne dokonania przynosiły chwałę naszej Uczelni, świadczyły o ich mistrzostwie lotniczym, które w niej zdobywali.  W okresie międzywojennym Szkoła istniała 14 lat. Wniosła ona szczególne zasługi w dzieło przygotowania kadr oficerskich polskiego lotnictwa wojskowego. Jej mury w latach 1927-1939 opuściło około 1000 pilotów i obserwatorów. Dzięki temu lotnictwo polskie zyskało nowoczesną kadrę oficerską, wszechstronnie wykształconą i jednolitą pod względem ideowo- moralnym.

Autorytet jej absolwentów i instruktorów został utrwalony dzięki ich lotniczym wyczynom w krajowych i międzynarodowych zawodach i pokazach lotniczych. Umacniali oni pozycję polskiego lotnictwa wojskowego, bijąc rekordy sportowe i wzbudzając podziw mieszkańców Warszawy podczas lotniczych defilad, które odbywały się nad Polami Mokotowskimi w latach 30. ubiegłego wieku z okazji rocznic państwowych i wojskowych  po wojnie.  Na wszystkich frontach II wojny światowej walczyli absolwenci Szkoły. To dzięki nim sława polskich skrzydeł obiegła cały świat. We wrześniu 1939 r. w nierównej walce próbowali bronić polskiego nieba przed nawałą hitlerowskiej Luftwaffe.

Polskie eskadry składały się w większości z jej wychowanków. We wszystkich eskadrach przeważali wówczas młodzi piloci i obserwatorzy, legitymujący się kilkuletnią służbą w lotnictwie. W zasadzie wszyscy byli absolwentami Szkoły Podchorążych Lotnictwa (SPL, tak brzmiała nazwa  szkoły w latach 1928-1939), lub też absolwentami kursów pilotażu w niej organizowanych dla oficerów młodszych. Doskonałe wyszkolenie i przygotowanie taktyczne polskiego lotnictwa oraz inny jakościowo sprzęt, dały efekty podczas walk w obronie Francji i Anglii, we Włoszech, Afryce i Azji. Polskie dywizjony myśliwskie 303 i 302, powstałe w 1940 roku na Wyspie „Ostatniej Nadziei” – w Wielkiej Brytanii, były honorowane i odznaczane za osiągnięcia bojowe przez najwyższych dostojników alianckich. Nazwiska ich dowódców, asów lotniczych znajdują się w wykazach poszczególnych przedwojennych promocji, umieszczonych w „Księdze Absolwentów …” wydanej w 2003 roku.

Efekty działań lotników polskich na Zachodzie były imponujące. Około 1000 samolotów zestrzelono na pewno, i 2000 prawdopodobnie, 280 uszkodzono, zniszczono ok. 190 pocisków V-l, w tym ponad 50 przez 315 Dywizjon Myśliwski „Dębliński”, w którym służyło najwięcej „dębliniaków”. Po wojnie wiosną 1945 roku Uczelnia reaktywowała działalność w „Gnieździe Orląt”. W latach 1947-1967 funkcjonowała pod nazwą Oficerska Szkoła Lotnicza (OSL). Kolejne roczniki  absolwentów latały na coraz nowocześniejszym sprzęcie i wzorowo realizowały zadania, stojąc na straży powietrznych granic Polski.

Piloci, nawigatorzy i oficerowie sztabów – wychowankowie „Szkoły Orląt”, demonstrowali swoje umiejętności w toku licznych ćwiczeń i sprawdzianów ogniowych, a także w czasie zawodów użyteczno – bojowych organizowanych w poszczególnych rodzajach lotnictwa. Swoje mistrzowskie wyszkolenie i precyzję latania absolwenci szkoły prezentowali również na licznych defiladach i pokazach lotniczych organizowanych z okazji obchodów rocznic państwowych i wojskowych, wzbudzając podziw i zachwyt społeczeństwa. W 1968 roku OSL otrzymała status wyższej uczelni wojskowej i po czterech latach studiów prawo nadawania tytułu inżyniera, jako Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza (WOSL). W 1994 roku nastąpiła kolejna reorganizacja Szkoły, i przyjęła ona nazwę -Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych (WSOSP). 1 października 2018 roku, po spełnieniu niezbędnych wymagań naukowych i dydaktycznych, otrzymała status akademii i nazwę – Lotnicza Akademia Wojskowa (LAW).