W Dniu Kobiet - historia ppłk. pil. Bronisławy Haliny Kamińskiej - Dudek

W imieniu pracowników Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie i Muzeum Obrony Przeciwlotniczej im. płk.Stanisława Paszkiewicza w Koszalinie składamy Kobietom i Dziewczętom życzenia radości oraz satysfakcji z kobiecości! A wszystkim Paniom związanym z awiacją, spełnienia lotniczych marzeń, a także – rzecz jasna – tyle samo lądowań, co startów
 

 Z okazji dzisiejszego święta przypominany postać Pani Podpułkownik Pilot Bronisławy Haliny Kamińskiej – Dudek – kobiety, która jako jedna z pierwszych Polek zrealizowała swoje marzenia o lataniu w przestworzach .
  
 

ppłk pil. Bronisława Halina Kamińska-Dudek

Urodziła się 19 października 1928 roku w Męcinie. Już od najmłodszych lat marzyła o tym żeby zostać pilotem. Przetrwawszy wojenną zawieruchę i okupację w czerwcu 1945 roku jej rodzina została przeniesiona na Ziemie Odzyskane. Osiedlili się w miejscowości Brzeziny koło Brzegu. Tam ukończyła specjalistyczne kursy, po czym podjęła pracę nauczycielki w liceum pedagogicznym. Niemal codziennie obserwowała startujące i lądujące samoloty na położonym w pobliżu lotnisku wojskowym. Z czasem skrywane marzenia o lataniu przerodziły się w praktyczne działania. Niestety próby i prośby o przyjęcie do służby wojskowej w charakterze pilota odbijały się od przepisów, że kobiet do służby nie przyjmowano. Dopiero po przypadkowej rozmowie z por. pil. Aleksandrem Milartem, podczas której Bronisława wpadła na pomysł napisania listu do ówczesnego prezydenta Bolesława Bieruta. Mimo obaw podjęła to wyzwanie, a owocem tego było otrzymanie zgody na postawienie pierwszego kroku ku dalszej realizacji jej marzeń o lataniu.
 

Skierowana na Pierwszy Żeński Kurs Szybowcowy do Lęborka ukończyła go i została przyjęta do dęblińskiej uczelni. Na samolotach UT-2 odbyła szkolenie w powietrzu na lotnisku w Ułężu i uzyskała przychylną opinię szkolących ją instruktorów. Kolejne starania o naukę pilotażu samolotów myśliwskich ponownie spotkały się z nieprzychylnym stanowiskiem władz wojskowych. Znów zadziałał upór i desperacja, które znalazły zrozumienie u ówczesnego dowódcy Wojsk Lotniczych gen. Iwana Turkiela. Otrzymała zezwolenie na odbycie przeszkolenia w Oficerskiej Szkole Lotniczej nr 5 w Radomiu. Tam spotkała dwie podobnie kobiety, które z równie silną determinacją dążyły do realizacji swoich marzeń: kpt. pil. Irenę Sosnkowską i pchor. Irenę Dziewiszek. Już na wstępnym etapie szkolenia utworzyły zespół akrobacyjny trenujący na lotnisku w Podlodowie na samolotach UT-2.
 

Promowana w 1951 roku na stopień chorążego pilota rozpoczęła szkolenie na myśliwcu Jak-9. Ukończyła je jako pilot myśliwski. Seria katastrof na tego typie samolotu oraz wprowadzania nowych samolotów z napędem odrzutowym spowodowały, że otrzymała propozycję szkolenia jako pilot instruktor podchorążych dęblińskiej Szkoły Orląt z pilotowania samolotów Jak-11 i Jak-18. Swoje umiejętności, wraz ze wcześniej wymienionymi pilotkami, zaprezentowały jako zespół trzech kobiet na pokazach w 1953 roku, oraz później, nad stadionem Dziesięciolecia podczas dożynek w 1956 i 1957 roku.
 

Po rozformowaniu Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Radomiu wraz z mężem została skierowana na stanowisko pilota do 13 Pułku Lotnictwa Transportowego w Krakowie. Latała na samolotach Li-2 i Ił-14. Zetknęła się wówczas z długimi lotami transportowymi, astronawigacją oraz transportem ludzi i towarów w różnych warunkach pogodowych w dzień i w nocy. Dwa lat później uzyskała uprawnienia instruktorskie. Szkoliła i kontrolowała umiejętności pilotów pułku. Ostatni lot pożegnalny wykonała 18 grudnia 1979 roku.
 

Po zakończeniu służby pracowała w Organizacji Rodzin Wojskowych (ORW). Jest także autorką wierszy i opowiadań lotniczych Światło – cienie oraz Szlak Błękitu. W powietrzu spędziła 4220 godzin na różnych typach samolotów. Zmarła 11 lutego 2018 roku.
 

Bibliografia:

J. Gotowała, J. Zieliński, H. Czyżyk, „Księga lotników polskich 1918-2021 Tom II”, Warszawa 2021
 

Materiały dot. bohaterki materiału przekazała Pani Anna Sawińska- sekretarz Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP o/Dęblin, za co serdecznie dziękujemy.