Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie
Zaplanuj wizytęVisit us before flight

nowości wydawnicze -publikacja o samolocie RWD-8

Data dodania: 09 grudnia 2020

Polecamy miłośnikom lotnictwa najnowszą publikację „Samolot szkolno-łącznikowy RWD-8” autorstwa Andrzeja Glassa.

 

Tegoroczny jubileusz 95 – lecia utworzenia Szkoły Orląt  stanowi doskonałą okazję do zaprezentowania najbardziej popularnego samolotu w pierwszych latach szkolenia polskich pilotów – RWD-8. Powietrznych chrzest na tej maszynie zaważył przede wszystkim na sukcesach Polaków w jednej z najważniejszych bitew powietrznych II wojny światowej  w 1940 roku – Bitwie o Wielką Brytanię.  Wojenny los, jaki spotkał samolot RWD-8, niestety nie pozwolił nam – muzealnikom i miłośnikom lotnictwa, na zachowanie go dla kolejnych pokoleń. Tym samym, publikacja poświęcona dziełu wybitnych konstruktorów: Stanisławowi Rogalskiemu, Stanisławowi Wigurze i Jerzemu Drzewieckiemu, stanowi nasz wkład w upowszechnianie  dziejów polskiego lotnictwa i historii tego samolotu.  Szkoła Orląt na przestrzeni lat zmieniała kilkakrotnie swoją nazwę, strukturę oraz kierunki kształcenia. Zmieniało się także wyposażenie wykorzystywane do wyszkolenia lotniczego. Jednak to samolot RWD-8 stanowi pierwowzór dla późniejszych samolotów szkoleniowych: TS-11 iskra, PZL-Orlik i obecnie wykorzystywanego M-346 Master „Bielik”. Wspólnie wydana publikacja jest także naszym wkładem w program obchodów 10. rocznicy utworzenia Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie– instytucji powołanej w 2011 roku z inicjatywy pasjonatów awiacji, ogólnopolskich środowisk seniorów lotnictwa wojskowego oraz żołnierzy Sił Powietrznych.

 

zapraszam do lektury

Paweł Pawłowski- Dyrektor Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie

 

 

RWD-8 był polskim samolotem wyprodukowanym przed II. wojną światową w największej liczbie, gdyż w ponad 550 egzemplarzach. Używany w aeroklubach i szkołach lotniczych, był najpopularniejszym naszym samolotem w latach trzydziestych. Wyszkoliło się na nim ponad tysiąc pilotów sportowych i jeszcze więcej wojskowych, łącznie około 2,5 tysiąca. Większość polskich pilotów walczących podczas II wojny światowej jemu zawdzięcza swój powietrzny chrzest. Przez to, że wszędzie można go było spotkać – wzbudzał małe zainteresowanie. Znane były jego dwie podstawowe odmiany seryjne:  produkowana w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych i produkowana w Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Samoloty były użytkowane przez lotnictwo wojskowe, szkoły lotnicze i aerokluby oraz eksportowane.

 

Książka jest wspólnym wydawnictwem Wydawnictwa Stratus i  Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie.

 

w publikacji wykorzystano bogaty materiał ikonograficzny, m.in. ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie, Andrzeja Glassa, Roberta Stachyry, Tomasza Kopańskiego, Marka Rogusza, Piotra Woźniaka, Archiwum Dokumentacji Mechanicznej.

 

Autor: Andrzej Glass
Ilustrator: Dariusz Karnas
Wydanie I, 2020, ISBN 978-83-66549-42-5 + 978-83-66042-10-0
Format, A4 (210x297mm), 180 stron (26 w kolorze), oprawa miękka

Cena: 49,-zł

 

książka do nabycia w sklepie muzealnym w Muzeum Sił Powietrznych oraz w księgarni internetowej Wydawnictwa Stratus

ANDRZEJ GLASS

Inżynier konstruktor lotniczy i historyk polskiej techniki lotniczej. Urodził się w 1930 r. w Warszawie. Od 1943 r. należał do harcerstwa. W 1947 r. zdobył kat. C pilota szybowcowego. Dyplom mgr. inż. uzyskał na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej w 1959 r. W latach 1957–1962 kierował wychowaniem i szkoleniem lotniczym w harcerstwie. Był konstruktorem w WSK PZL Okęcie (1960–1965) w zespole projektującym samolot PZL-104 „Wilga”, adiunktem w Instytucie Lotnictwa w Warszawie (1965–1979) oraz pracownikiem naukowym w Instytucie Historii Nauki i Techniki PAN (1979–1992), gdzie kierował Zespołem Historii Polskiej Techniki Lotniczej. Równocześnie w latach 1972–1989 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Technika Lotnicza i Astronautyczna”. W latach 1975–1986 przewodniczył Lotniczej Komisji Historycznej Klubu Seniorów Lotnictwa, był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Historii Techniki, członkiem Krajowej Rady Lotnictwa (1994–2004), członkiem Rady Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie (1978–2008), członkiem Naczelnictwa Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej (2006–2008) i od 1981 r. prezesem Klubu Miłośników Historii Polskiej Techniki Lotniczej przy Muzeum Techniki w Warszawie, redagując od 2004 r. miesięcznik klubu „Polska Technika Lotnicza – Materiały Historyczne”. W 2012 r. uzyskał doktorat za pracę „Rozwój techniczny szybowców na świecie”.

Od 1948 r. publikował artykuły na łamach czasopism: „Skrzydła i Motor”, „Skrzydlata Polska”, „Młody Technik”, „Modelarz”, „Technika Lotnicza i Astronautyczna”, „Aero – Technika Lotnicza”, „Przegląd Lotniczy”, „Lotnictwo”, „Motoszybowce” i innych. Napisał 550 artykułów na temat historii techniki lotniczej, 300 – dotyczących techniki lotniczej i jej popularyzacji oraz 150 o wychowaniu harcerskim, co daje łącznie 1000 artykułów. Pierwszą fachową książkę lotniczą („Nauka pilotażu szybowcowego”, współautor J. Adamek) opublikował w 1959 r. Napisał około 50 książek z dziedziny historii polskiej techniki lotniczej, 25 – z zakresu techniki lotniczej, szkolenia lotniczego i popularyzacji lotnictwa, a ponad 20 o wychowaniu harcerskim – razem około 100 książek o łącznym nakładzie 1,4 min. egz. Ponadto opracował do słowników biograficznych 150 życiorysów polskich inżynierów lotniczych oraz 500 haseł lotniczych do encyklopedii. Jego najbardziej znanymi książkami są: „Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r.” (t.1–4, 2004–2011), „Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej” (1965, praca zbiorowa), monografie samolotów: RWD-8 (1981), Lublin R-XIII (1994), PWS-33 „Wyżeł” (1995), PZL.38 „Wilk” (1995), LWS-3 „Mewa” (1996), PZL P.7 (2000), PZL P.11 (1997, współautorzy T. Kopański i T. Makowski), PZL P.24 (2004), RWD-13 (2004, współautor P. Woźniak), PZL.37 „Łoś” (2004, współautorstwo), monografie: „Polski transport lotniczy 1918–1978” (1980, współautor M. Mikulski), „Antoni Kocjan, szybowce i walka z bronią V” (2002), „Wywiad Armii Krajowej w walce z V-1 i V-2” (2000, współautorstwo), „Samoloty RWD” (1983, współautor L. Dulęba), „Samoloty PWS” (1990, współautor T. Chwałczyk), „Wrześniowe straty 1939, polskie samoloty” (2001), „Bezmiechowa” (2003, współautorstwo), oraz seria „Lotnictwo” (1969, 1973, 1977) „Samoloty ‘85, ‘90, ’94” (1986, 1990, 1994), „Polskie szybowce 1945–2011. Problemy rozwoju” (2012, współautorstwo), „Franciszek Misztal” (2013, współautorstwo) oraz „Statki powietrzne PZL Mielec” (2013).