Mapa Polski z 1934 roku w zbiorach Muzeum

Do naszych zbiorów została przekazana mapa II Rzeczypospolitej Polskiej w skali 1: 100 000, wydana przez Wojskowy Instytut Geograficzny w Warszawie w 1934 roku. Wydawnictwo kartograficzne ukazujące Polskę w jej granicach sprzed 88 lat przekazał nam pan dr hab. Andrzej Olejko – historyk wojskowości, autor wielu publikacji, profesor PWSTE w Jarosławiu.

Mapa służyła przez kilka lat jako pomoc naukowa dla studentów Koła Naukowego Historii Lotnictwa w Lotniczej Akademii Wojskowej, którym kierował dr Olejko.  Wydawnictwem opiekował się jeden ze studentów – pchor. Kamil Róg. Po przeprowadzonych badaniach ustalono, iż prawdopodobnie mapa ta należała do kpt. Barbary Wojtulanis – Karpińskiej (właściwie: Stefanii Cecyli Wojtulanis ps. „Barbara”), pilota kampanii wrześniowej, oficera Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie, w czasie II wojny światowej służącej w brytyjskiej organizacji ATA (Air Transport Auxiliary).

Wojskowy Instytut Geograficzny został powołany w 1919 roku i rozpoczął swoją działalność od standaryzacji i aktualizacji map dostępnych ówcześnie, które służyły za podstawę map w skali 1: 1000 000. WIG wydał szereg własnych map. Warto dodać, że powstające arkusze były bardzo cenione w Europie i kopiowane w podstawowych skalach przez Niemców i również przez aliantów. Dziś stanowią bardzo ważny dokument dla historyków.

Mapa, która znalazła się w naszym archiwum, jest wyjątkowym egzemplarzem: zostały na nią odręcznie naniesione trasy przelotów samolotów, obowiązujące w latach 30. XX wieku. Dęblin znajdował się na drodze lotniczej między Lwowem a Warszawą. Do nawigacji nocnych lotów niezbędne były pilotom, oprócz map, także lampy szlakowe. W Dęblinie tego typu lampa była zamontowana na lotniskowej wierzy ciśnień.

opracowanie i zdjęcia : Małgorzata Daniłko, Malwina Markiewicz