Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie

II etap renowacji systemu RSP-10 MN

Data dodania: 17 listopada 2021

Na wystawie plenerowej Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie możecie państwo podziwiać radiolokacyjny system lądowania RSP-10 MN. System, pierwotnie przekazany do muzealnej kolekcji przez 42. Bazę Lotnictwa Szkolnego w Radomiu, poddany został renowacji dzięki środkom z dotacji Departamentu Edukacji, Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zinwentaryzowano elementy wymagające odbudowy oraz przeprowadzono ich renowację wraz z rekonstrukcją. Całość została zabezpieczona powłoką malarską zgodną z oryginalną malaturą. Odtwarzane są również poszycia plandekowe, aby zabezpieczyć systemy antenowe przed działaniem warunków atmosferycznych.

 

Dzięki prowadzonym pracom udało się przywrócić dawny blask wszystkim obiektom wchodzącym w skład zestawu. Serdecznie zapraszamy państwa do zwiedzenia naszej wystawy.

 

Radiolokacyjny System Lądowania umożliwia ręczne wprowadzanie zmian i wybór danych dotyczących wyświetlanych tras lotu, stref niebezpiecznych, granic krajowych i różnych danych obok znacznika celu na tle bieżącej sytuacji lotu. System obsługi podejścia wraz z osprzętem są zakwaterowane w zamkniętych kabinach i transportowane na podwoziu samochodów Ził-131. Kabiny są klimatyzowane i ogrzewane w razie potrzeby. System podejścia do lądowania może jednocześnie działać w trzech trybach: PAR, PSR, SSR.
System może być zasilany z dwóch niezależnych źródeł prądu – trójfazowej sieci 380V (± 10% 50Hz (±5 %) lub generatora . Całkowite zapotrzebowanie na energię nie przekracza 15 kW.
Zakres częstotliwości systemu podejścia sterowanego uziemieniem kanałów SSR i PSR odpowiada wymaganiom ICAO. Prezentowany eksponat służył na lotnisku 2 Ośrodka Szkolenia Lotniczego w Radomiu oraz 42 Bazy Lotnictwa Szkolnego w Radomiu

 

PAR (tryb radaru precyzyjnego podejścia)
PSR (tryb radaru nadzoru premium)
SSR (drugi tryb radaru nadzoru)

 

Radiolokacyjny system lądowania RSP-10 MN odpowiednio obsługiwany pozwala, doprowadzać lądujące statki powietrzne do wysokości 100–150 m nad poziomem strefy przyziemienia. W praktyce stosuje się jednak różne parametry dla różnych lotnisk. Minimalna wysokość zależna też była od poziomu wyszkolenia pilota. Wartości te za każdym razem podawane były w Regulaminie Lotów.